zaterdag 13 december 2014

Het leven op z'n kop

Hoe begin je een verhaal waarin je iets gaat vertellen wat je eigenlijk helemaal niet wilt vertellen, simpelweg omdat je zou willen dat het niet zo was. Daar is geen standaard voor en daarom begin ik gewoon maar met het typen van mijn verhaal.

Al een week of 6 voelde ik me niet lekker en had ik pijn in m'n buik en rug. Alhoewel ik niet zo snel naar de huisarts stap heb ik deze afgelopen 6 weken de deur aardig bij hem plat gelopen, want ik voelde me maar niet beter. Ik had koorts, voelde me niet fit, was vermoeid en de ontstekingswaardes in mijn bloed waren steeds te hoog. Een scala aan diagnoses passeerde de revue; nierbekkenontsteking, geïrriteerde darmen, een virale infectie, maar uiteindelijk bleek dit het allemaal niet te zijn; want ook na een antibioticakuur, pijnstillers en 'het de tijd geven' bleven de klachten. Ook een echo van eierstokken, baarmoeder, maag, lever en nieren leverde geen uitsluitsel. Uiteindelijk verwees de huisarts mij door naar een maag-, darm- en leverspecialist, omdat hij niet meer kon bedenken of vinden wat er nu eigenlijk met mij aan de hand was. 
 Het bezoek aan de specialist leverde niets concreets op, maar hij verwees mij door naar de afdeling radiologie om een scan van mijn buik te laten maken.

Helaas krijgt het verhaal hier een vervelende wending, die je misschien al had voelen aankomen, want waarom zet ik anders het wel en wee van mijn buik- en rugpijntjes op 'papier'. Op donderdag 4 december moest ik mij melden bij het Flevoziekenhuis voor het maken van een CT-scan, om vervolgens op maandag 8 december terug te keren bij de specialist voor de uitslag van deze scan. Krap een uur na de scan, ik liep nog vrolijk de laatste sinterklaasinkopen te doen, keek ik op mijn telefoon hoe laat het was toen ik zag dat ik een voicemailbericht had. Ik luisterde m'n voicemail af waarop een bericht was ingesproken dat ik met spoed het ziekenhuis terug moest bellen. Het telefoontje dat toen volgde gaat af en toe nog met flarden door m'n hoofd. Ik hoorde lymfeklieren, kwaadaardig en morgen opgenomen worden. Diezelfde middag werd ik terug gebeld dat er de volgende dag een bed voor me vrij was op de afdeling 'interne oncologie'. Jeannot en ik waren lamgeslagen, terwijl we nog helemaal niets wisten, maar je hoeft geen Einstein te zijn om te weten waar het bij 'kwaadaardig' en 'oncologie' om gaat. Op vrijdag meldde ik mij in het ziekenhuis waar we te horen kregen dat ik vergrote lymfeklieren in m'n buik heb. Die dag volgde er nog een scan , nu van de hele romp, om te kijken of er misschien nog meer 'plekken' zichtbaar waren in mijn lijf. Uit deze tweede scan bleek dat er ook in m'n linkerschouder een opgezette lymfeklier zit en dat ze 'iets' op m'n rechternier zien. De artsen bleven voorzichtig in wat ze zeiden, pas als er een definitieve diagnose is gesteld kunnen ze natuurlijk met zekerheid zeggen wat er precies aan de hand is. Door goed te luisteren en door te vragen wisten we echter een ding al wel en dat is dat ik een lymfoom heb. In Jip en Janneke taal is dat niets meer en niets minder dan lymfeklierkanker...Om vast te kunnen stellen om welk soort lymfeklierkanker het gaat, en welke behandeling dus nodig is, hebben ze maandag een stukje weefsel uit de klier in m'n schouder weggenomen. Dit is doorgestuurd naar de patholoog voor onderzoek en hier zouden we gisteren de uitslag van krijgen. Er zat een kleine kans in dat de kweek nog niet klaar was, of dat ze niet genoeg weefsel zouden hebben weggenomen voor een goede diagnose.  Met die twee scenario's gingen wij de afspraak tegemoet. Er van overtuigd dat als deze twee scenario's niet opgingen we naar huis zouden gaan met de wetenschap welke vorm van lymfeklierkanker ik zou hebben en welke behandeling mogelijk was.  Gelukkig was de uitslag binnen, dat betekende niet weer wachten. Helaas was het niet de uitslag die we gehoopt hadden. Het blijkt namelijk niet te gaan om lymfeklierkanker, maar om adenocarcinomen. Dat is een mooi woord voor uitzaaiingen... En ook hier hoef je geen Einstein te zijn om te weten dat als er uitzaaiingen zijn, er ergens in je lichaam een kankerhaard zit, de grote vraag is nu alleen waar? Dat is wat nu verder onderzocht gaat worden, te beginnen dinsdag met het maken van een mammografie om te kijken of de kanker misschien in m'n borsten zit.
En ik....ik ben lamgeslagen, boos, verdrietig en verbijsterd. Maar bovenal sterk, strijdlustig en vol vechtlust om deze ziekte te verslaan. Ik heb immers nog een heel leven voor me samen met Jeannot, Sem, Mischa en mezelf niet te vergeten!


16 opmerkingen:

  1. De tranen biggelen over mijn wangen. Wat een verschrikkelijk nieuws.Ik weet niet of ik iets voor je kan betekenen, maar als dat zo is, dan hoor ik dat graag. Ik wens jou/jullie heel veel sterkte toe in de tijd die komen gaat.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jeetje wat klote! Sterkte en een dikke knuffel van mij <3

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ongelooflijk verhaal, even geen woorden voor.
    Ik wens jullie veel moed en sterkte in deze strijd en duim voor jullie

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wolmet.....je/jullie leventje op z'n kop! Zit met tranen in m'n ogen je knap geschreven verhaal te lezen. Het eerste wat er door mijn hoofd heen gaat is...je weet uit eigen ervaring dat niks onmogelijk is! Zo ook het overwinnen van deze vreselijke ziekte, de kracht om deze strijd aan te gaan haal je uit je geweldige gezin!!! Ik weet het zeker! Ook al zien we elkaar niet vaak weet dat je samen met je geweldige gezinnetje in onze harten zit! Enorm knap dat je het van je af schrijft, ik hoop dat je hiermee door zult gaan! Ik blijf je volgen en met je meeleven tot de dag gaat komen met goed nieuws! En dat ie er gaat komen dat kan niet anders!!! Heel veel sterkte en liefde toegewenst van Stef en van mij en van de jongens! Xxxx Mandy

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ook hier tranen op mijn wangen... Hoe oneerlijk! De kinderen kunnen je nog helemaal niet missen, Jeannot ook niet, jullie nieuwe huisje moet zijn nieuwe eigenaresse nog leren kennen en wij willen met jullie blijven discussiëren over dagjes uit en weekendjes weg! Dat die klere ziekte te verslaan is, hebben beide ouders van René vorig jaar bewezen. De onzekerheid is het ergst. Maar positief denken heeft ons toen veel kracht gegeven. En hoewel dat soms echt heel moeilijk is, probeer je daar wel aan vast te houden. Als jullie ooit oppas nodig hebben, trek aan de bel 24/7. Een hele knuffel van ons allemaal lieverds! Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een vreselijk nieuws. Ik wens jullie alle sterkte toe de komende tijd. Hoop op goed nieuws in je volgende blog.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Lieve Wolmet, Dit kan gewoon niet, het is gewoon niet eerlijk. Maar natuurlijk ga je deze strijd aan en blijf je er in geloven dat je de kans hebt om hem te winnen. Als je er maar in blijft geloven. Kijk niet naar mensen die het niet redden maar kijk naar mensen die het wel redden, en dat zijn er heel veel. Wij wensen jullie heel veel liefs en sterkte,dikke knuffel van Johan en Titia

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Lieve Wolmet, ik krijg het er helemaal koud van! En dat terwijl het allemaal zó goed leek te gaan bij jullie. Prachtig gezin, nieuwe woning. En dan dit verschrikkelijke nieuws... Wát een schrik! Kan me voorstellen dat je je boos en verdrietig voelt. Maar dat je ook schrijft dat je je sterk voet, is helemaal zoals ik me jou herinner van de tijd dat we als collega's samenwerkten. Je kwam altijd al sterk op me over! En je wéét nu helemaal waarvoor je vecht! En dit gevecht ga je vast en zeker winnen! Dat moet gewoon! Ik zal in ieder geval aan je denken en wens jou en je gezin héél veel sterkte in deze ongelooflijk moeilijke tijd waarin jullie terecht zijn gekomen. Dikke knuffel, Gerry

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Lieve Wolmet, regelmatig gaan mijn gedachten naar jou en je gezin. Ik weet niet goed wat te hopen, wat te zeggen. Wil jullie veel kracht en sterkte geven voor nu. Zou willen dat ik iets voor je kon doen.
    Liefs, Mascha

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Lieve Wolmet,

    Net te horen gekregen dat de strijd heel kort is geweest en dat je veel te vroeg je mannen hebt moeten verlaten :'( Ik hoop dat je nog wel mooie dagen samen hebben gehad en ik wens jouw mannen heel veel sterkte toe.

    Liefs,

    Willemien

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Lieve Wolmet,
    Potverdorie....het heeft niet zo mogen zijn!
    Wat een vreselijk nieuws dit!
    Mijn gedachten zijn bij je mannen!
    Wat een nachtmerrie dit!
    woorden schieten tekort....
    liefs Mandy

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Zo snel, zo oneerlijk, ik heb er geen woorden voor.
    Ik wens de man en de jongens en familieleden/vrienden heel veel sterkte

    Liefs Petra
    Merlijn en Arthur

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Lieve Wolmet,
    Het is alweer jaren geleden dat wij elkaar hebben gezien, maar je was een hele fijne collega in de tijd dat wij hebben samengewerkt. In de jaren daarna hielden we contact via hyves en later via facebook. Wat heb ik genoten van je verhalen over de geboorte van je jongens, je huwelijk, je vakanties en onlangs nog de aankoop van jullie nieuwe huis waar je zó blij mee was.

    Een maand geleden schrok ik behoorlijk van het slechte nieuws in je blog. En hoewel je heel duidelijk aangaf dat het er niet echt rooskleurig uit leek te zien, had ik er op de één of andere manier alle vertrouwen in dat je deze strijd zou winnen. Zélf leek je ook vol strijdlust.

    Vandaag wilde ik even kijken of je al weer iets had toegevoegd aan je blog en nu lees ik dat je er al niet meer bent.... Lieve, lieve Wolmet. Wat kan het leven soms verschrikkelijk oneerlijk zijn!!!! En wat had ik graag nog héél lang willen genieten van je heerlijke verhalen... Maar het mag niet zo zijn. Je mannen blijven alleen achter... Sterkte voor hen en jij blijft in mijn gedachten.

    Liefs Gerry

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Lieve Wol,

    Jij bent een belangrijke vrouw geweest in een roerige fase in mijn leven. Door de begeleiding van jou ben ik er goed uitgekomen en ben je mijn voorbeeld geweest! Met dit soort dingen is het onvoorstelbaar hoe oneerlijk het leven kan zijn. Veel sterkte voor je man en je kinderen. Voor altijd in mijn hart <3
    Kus!

    BeantwoordenVerwijderen